سلام! =)
اینجا چیزی که می‌نویسم و نظرات شما راجع به اون اهمیت داره، نه چیز دیگه.
اگر بخوام خیلی رُک و صریح و به دور از هر حاشیه و غیرمستقیم‌گویی‌ای خودمو معرفی کنم، یک دانش‌آموزِ خیلی معمولی، مبادی آداب (D:)، مذهبی و ساعی برای پایبندی به اعتقادات، گاهاً نمک‌پران و گاها با یک مَن عسل غیرقابل هضم، بسیار حساس و منتظر شنیدن یک کلمه از اطرافیان برای رفتن در فکر و توجیهِ "مشغولیت ذهنی" برای عدم انجام کارهای مهم، علاقمند به همه‌ی "رنگ‌ها" و آنچه به زندگی "رنگ" می‌پاشد، در انتظار، جست‌و جو یا شاید در حالِ دعا برای بهتر شدن، بهتر بودن، بهتر کردن :))
امّا اگر بخوام به دور از هر رک‌گویی و صراحت و با استفاده از حواشی و غیرمستقیم‌گویی خود را معرفی کنم، همان کودک شش ساله‌ی در حالِ پاکوبیدن و جیغ زدن برای دریافت بستنی از بستنی‌فروشی‌ای که کیلومترها از آن دور شده‌ایم هستم و نگرانیِ اینکه "نکند عروسکم از تنهایی بترسد"، من را از پای در می‌آورد... در حالی که ذهنم سرشار از به‌دردنخور های یک انسانِ سی-چهل ساله است...
البته که افتخار نکردم و فقط توضیح دادم... :) چون قطعا مثل یک کلاس دهمی بودن و اندیشیدن، برای من بهترین حالت است.
پ.ن1: چرا دروغ بگم... روی صحبتم اینجا کلاً عملاً با بانوانِ این مرز و بوم هست. (تاکیدم روی "بانوان" بود وگرنه از این مرز و بوم نبودن مشکلی نیست خودشون فقط یه کم سختشون می‌شه. :-")
پ.ن2: لطفاً اگر امکانش رو دارید، با لپ‌تاپ بیاید حتماً که قالب براتون خوشگل باشه. :)))) دغدغه‌هامو دوست دارم. ^^
+اصلا هر کاری می‌کنم تو این فضا نمی‌شه عامیانه نوشت. :))